A necessary reform of copyright law, but did the constitutional court overreach?

REGSPRAAK

A necessary reform of copyright law, but did the constitutional court overreach?

Authors: O Dean and A Myburgh

ISSN: 1996-2207
Affiliations: University of Stellenbosch; Attorney of the High Court of South Africa
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 4, 2025, p. 876-885
https://doi.org/10.47348/TSAR/2025/i4a12

Abstract

Na ’n onbetwiste aansoek deur die nie-regeringsorganisasie Blind SA, het die konstitusionele hof beveel dat persone met gestremdhede toegang tot werke onderworpe aan kopiereg verleen word deurdat die kopiereguitsondering in artikel 19D in die Wysigingswetsontwerp op Outeursreg, B13F van 2017, in die Wet op Outeursreg 98 van 1978, ingelees moet word tot tyd en wyl die wet gewysig word om sy ongrondwetlikheid bevind in Blind SA v Minister of Trade, Industry and Competition ((CCT 320/21) 2022 ZACC 33 (21 Sept 2022)) aan te spreek. Intussen was verskeie ander bepalings van die wetsontwerp voor die hof na ’n verwysing deur die president ingevolge artikel 79(4) van die grondwet oor besorgdhede oor hul grondwetlikheid.
Die hof het sy bevel motiveer op grond daarvan dat die parlement reeds artikel 19D aangeneem het en dat dit Suid-Afrika in ’n voordelige posisie sou plaas indien die land sou toetree tot die Verdrag van Marrakesj tot bevordering van die toegang tot gepubliseerde werke vir persone wat blind of visueel gestremd is of andersins ’n leesgestremdheid het.
Alhoewel daar geen dispuut is oor die noodsaaklikheid van hierdie hervorming nie, is die bevinding van ongrondwetlikheid in die Blind SA-saak van krag, en in die onderhawige saak het die hof se inlees van ’n uitsondering teen ’n reël wat in effek nie meer bestaan nie, ’n anomalie tot gevolg. Verder oorskry die bepalings van artikel 19D die vereistes en toegewings vervat in die Verdrag van Marrakesj.
Indien die hof die ander bepalings in die wetsontwerp ongrondwetlik sou bevind, sal die wetsontwerp na die parlement teruggestuur word, wat hierdie anomaliese situasie sal laat voortduur. Die uitvoerende gesag moet die proses dat Suid-Afrika tot die Verdrag van Marrakesj toetree, aan die gang sit en, indien die wetsontwerp wel na die parlement terugverwys word, moet dit ’n nuwe wetsontwerp by die parlement indien om die uitsondering te skep wat aan die vereistes van die Verdrag van Marrakesj voldoen.

Private defence or necessity? The quaint case of the absconding taxi driver

REGSPRAAK

Private defence or necessity? The quaint case of the absconding taxi driver

Author: J Scott

ISSN: 1996-2207
Affiliations: University of the Witwatersrand
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 4, 2025, p. 885-900
https://doi.org/10.47348/TSAR/2025/i4a13

Abstract

Dit staan soos ’n paal bo water dat die norme ons deliktereg – ’n afdeling van die privaatreg wat besonder dikwels in regspraak weerspieël word – so stewig deur talle hofuitsprake gevestig is en deur akademici in handboeke deurtrap is dat die grondbeginsels daarvan, met geringe uitsonderinge, vasstaan. Daar sal gepoog word om aan te toon dat die hof in die saak onder bespreking gevestigde beginsels geïgnoreer het deur die verweer van ’n persoon wat teen ’n onregmatige aanvaller opgetree het en laasgenoemde daardeur benadeel het, as een van noodtoestand in plaas van noodweer te behandel.
Die feite het soos volg daar uitgesien: M, ’n veiligheidswag, het vermoed dat die eiser wat met sy taxi die terrein waaroor M toesig gehou het, wou verlaat, ’n gesteelde noodwiel in sy voertuig gehad het. M het die toegangshek toegestoot toe die taxi daardeur wou beweeg en die eiser (bestuurder) vervolgens gevra om dit te deursoek. Toe laasgenoemde hom ignoreer, het M die skuifdeur van die voertuig self oopgemaak en dit bestyg. Terwyl hy nog staande agter die bestuurdersitplek was, het die eiser skielik wild weggetrek, die kantspieël en skuifdeur teen ’n hekpaal afgery en teen hoë spoed voortgesnel terwyl hy sy voertuig heen en weer geswaai het in ’n poging om M by die deur te laat uitval. M se pleidooie dat hy moes stilhou, is in die wind geslaan en M het vir sy lewe gevrees. Daarop het M sy dienspistool aan die eiser getoon en uiteindelik ’n skoot deur die oop deur afgetrek, sonder enige effek. Ten einde raad het M die eiser toe in die been verwond, wat laasgenoemde gedwing het om sy voertuig tot stilstand te bring. Daarop het die eiser op grond van sy beserings in die streekhof vergoeding van M se werkgewer gevorder. Sy vordering is van die hand gewys omdat die landdros beslis het dat M in noodtoestand opgetree het, ofskoon laasgenoemde die regverdigingsgrond van noodweer gepleit het. Die eiser se appèl na die hooggeregshof het misluk, omdat die hof dit eens was met die streeklanddros se bevinding dat noodtoestand die toepaslike regverdigingsgrond was.
Daar word aan die hand gedoen dat die feitestel geen voorbeeld van die verweer van noodtoestand weerspieël nie, dog een van noodweer (soos inderdaad aanvanklik namens M gepleit). Die hoofkenmerk van ’n noodweershandeling, te wete ’n onregmatige aanval deur die eiser op M, was duidelik hier aanwesig, terwyl die hoofkenmerk van ’n noodtoestandshandeling, naamlik dat die benadeelde ’n onbetrokke (onskuldige) derde moet wees, afwesig was. Hierdie kenmerke word wyd in die regspraak en handboeke weergegee. ’n Aansienlike gedeelte van die uitspraak – waarin die hof aangedui het waarom die landdros nie fouteer het nie deur die uitspraak volgens die beginsels van noodtoestand te lewer, ofskoon die verweerder noodweer gepleit het – was dus streng gesproke onnodig.
Nieteenstaande die hof se verwarring betreffende die aanwending van die korrekte regverdigings-grond, is die bevinding te verwelkom dat M se handeling regmatig was en die eiser derhalwe in sy vordering moes misluk. Dit ly geen twyfel nie dat M se gedrag ingevolge die boni mores (ofte wel die regsoortuiging van die gemeenskap) – die erkende toets vir onregmatigheid – redelik en derhalwe regmatig was.

M Stiglingh (editor), AD Koekemoer, L van Heerden, JS Wilcocks and P van der Zwan: Silke: South African Income Tax 2025

BOEKBESPREKINGS

M Stiglingh (editor), AD Koekemoer, L van Heerden, JS Wilcocks and P van der Zwan: Silke: South African Income Tax 2025

Author: C Keulder

ISSN: 1996-2207
Affiliations: University of the Witwatersrand
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 4, 2025, p. 908-910
https://doi.org/10.47348/TSAR/2025/i4a15

Abstract

None

Sex for sale: The socio-economic determinants informing law reform in South Africa

ARTICLE

Sex for sale: The socio-economic determinants informing law reform in South Africa

Authors: DM Clark & Nina Mollema

ISSN: 1996-2118
Affiliations: BLC LLB LLM (UP) BCom Hons (UCT) LLD (Unisa). Senior Researcher, South African Law Reform Commission; MA (Vista) DLitt et Phil (Unisa) LLM LLD (Unisa); Associate Professor, University of South Africa
Source: South African Journal of Criminal Justice, Volume 38 Issue 1, p. 1-34
https://doi.org/10.47348/SACJ/v38/i1a1

Abstract

Prostitution is currently criminalised in South Africa. This article argues that the policy and the law regulating prostitution and prevailing socio-economic determinants are inextricably linked. For this reason, these socio-economic determinants and the proposed solutions to the interaction between poverty, inequality and unemployment must be considered before considering law reform on prostitution in South Africa. Furthermore, when drafting legislation that regulates sensitive areas of morality, such as prostitution, the underlying question, in keeping with international jurisprudence, is not why morality is being legislated for, but which interpretation or understanding of morality should be used to inform legislative reform. It is contended that the chosen legal framework is a policy choice which must be informed by available evidence and rational analysis, as opposed to political ideology.
The article establishes the need for legislative and policy reform in respect of the exchange of sexual acts for reward and, by implication, peripheral crimes in South Africa, and argues that a radical feminist approach in favour of asymmetrical decriminalisation is the preferred legal pathway. It seeks to do so by identifying the context and the socio-economic determinants at work in South Africa and how the country’s unique context intersects with the chosen policy and legal framework.