Should short-term letting be allowed in sectional title schemes?

Should short-term letting be allowed in sectional title schemes?

Authors CG van der Merwe

ISSN: 1996-2207
Affiliations: Affiliated with the University of Stellenbosch
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 3, 2018, p. 507 – 522

Abstract

BEHOORT KORTTERMYNVERHURING TOEGELAAT TE WORD IN DEELTITELSKEMAS? In Suid-Afrika raak korttermynverhuring van woonstelle in deeltitelgeboue toenemend gewild. Dit is veral omdat die huurinkomste by korttermynverhuring ho\xc3\xabr is as by langertermynverhuring en omdat digitale verhuringsplatforms soos Airbnb hoogs doeltreffend funksioneer. In die praktyk doen gerugte egter die rondte dat die onophoudelike instroming van vreemdelinge in residensi\xc3\xable deeltitelgeboue gepaardgaan met lawaai, rommelstrooiing, dronkenskap, naaktheid, bandelose partytjies op dakterasse en die afgooi van voorwerpe vanaf balkonne wat die reputasie, veiligheid, sekuriteit en uiteindelik die waarde van die skema en al die deeltiteleenhede daarin aantas. Voorts kan daar ‘n behuisingstekort ontstaan omdat die langertermynverhuringsmark verklein word en die handelsbelange van hotelle en gastehuise wat aan strenger vereistes moet voldoen, kan ook nadelig geraak word. As gevolg hiervan word korttermynverhuring van akkommodasie in deeltiteleenhede vir tydperke van minder as drie maande, deur verskeie plaaslike owerhede in die buiteland en ook in Kaapstad, verbied of drasties ingeperk. In die bydrae word die mening gehuldig dat indien die titelvoorwaardes van ‘n betrokke skema of die soneringsbepalings van ‘n betrokke plaaslike owerheid nie reeds korttermynverhuring verbied nie, die lede van die deeltitelgemeenskap ‘n spesiale gedragsre\xc3\xabl ten opsigte van korttermynverhuring met ‘n 75% meerderheid kan aanneem. Hierdie gedragsre\xc3\xabl kan dan \xc3\xb3f korttermynverhuring verbied op grond van ‘n ondraaglike oorlas, \xc3\xb3f korttermynverhuring toelaat onderworpe aan streng voorwaardes ten einde die negatiewe gevolge van die verskynsel teen te werk. Hierdie mening word onderskraag deur die beginsel dat ‘n deeltiteleienaar die mees volledige genots- en beskikkingsbevoegdhede ten opsigte van sy of haar woonstel geniet en dat ‘n korttermynverhuring net so min as ‘n langertermynverhuring in stryd is met die doel van ‘n residensi\xc3\xable deeltiteleenheid. Daarom word twee stelle spesiale gedragsre\xc3\xabls voorgestel vir deeltitelskemas wat korttermynverhuring onder streng voorwaardes kan toelaat. Die een stel re\xc3\xabls geld vir deeltitelskemas waarin eienaars toegelaat word om hul woonstelle vir korter tydperke as drie maande te verhuur, en die ander stel reguleer die gedrag van korttermynhuurders wat vir vakansies in hierdie woonstelle intrek. Myns insiens voldoen hierdie gedragsre\xc3\xabls aan die redelikheidsvereiste en behoort die hoofombud d\xc3\xade gedragsre\xc3\xabls as gepas te beskou in die geval van deeltitelskemas wat hoofsaaklik uit dele bestaan wat vir beleggingsdoeleindes aangekoop is. CASUAL BUTCHERY OF LONG STANDING PRINCIPLES FROM THE ROMAN LAW ON THE BASIS OF FLIMSY RESEARCH IS DEPLORABLE AND ABHORRENT "Whether or not a landlord should enjoy an advantage over other creditors is a matter of policy about which I hold no strong views. What I do object to is that an ancient right, originating in the Roman law, should have been subjected to such casual butchery on the basis of such flimsy research" Mcallister "The landlord’s hypothec: down but is it out?" 2010 Juridical Review 65 68.

Intellectual property rights flowing from universities

Intellectual property rights flowing from universities

Authors A Brand, OH Dean

ISSN: 1996-2207
Affiliations: Affiliated with the University of Stellenbosch
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 3, 2018, p. 475 – 506

Abstract

IMMATERI\xc3\x8bLE GOEDEREREG EN UNIVERSITEITE: DIE IMPAK VAN HUIDIGE SUID-AFRIKAANSE WETGEWING OP INTERNASIONALE NAVORSINGSAMEWERKING Bo en behalwe onderrig, is navorsing een van die kernfunksies van Suid-Afrikaanse universiteite. Deur navorsing dra universiteite onder andere by tot globale kennisgenerering, innovasie, die opleiding van spesialiste en oplossings vir die gemeenskap, industrie en die regering. Verder word internasionalisering van universiteite gedryf deur hul navorsingsaktiwiteite. Kwynende regeringsbefondsing en studentefooie, lei egter daartoe dat universiteite al hoe meer afhanklik raak van buitelandse befondsing vir hul beoogde navorsingsaktiwiteite. Nie net is internasionale samewerking belangrik vir die broodnodige befondsingsgeleenthede wat dit bied nie, maar ook vir die samewerkingsgeleenthede met ander kenners en toonaangewende instansies. Hierdie internasionale samewerking en befondsing van navorsingsaktiwiteite word gewoonlik deur ‘n kontrak tussen die partye gere\xc3\xabl, waaronder immateri\xc3\xable goedere en die gepaardgaande regte aangespreek word. Aangesien universiteite gedeeltelik deur publieke fondse befonds word, skryf Suid-Afrikaanse wetgewing, soos Wet 51 van 2008 en die Valutabeheerregulasies voor hoe die immateri\xc3\xable goedere hanteer moet word. Hierdie voorskrifte moet dan ook deur universiteite oorweeg en nagekom word, voor ‘n kontrak met ‘n internasionale samewerker gefinaliseer kan word. Die gevolge hiervan blyk gewigtige verpligtinge en administratiewe laste op universiteite en hul internasionale samewerkers te plaas, meestal weens die leemtes, dubbelsinnigheid en onsekerheid wat in hierdie wetgewing bestaan. In hierdie bydrae word die impak en gevolge van die betrokke wetgewing ondersoek, bespreek en gekritiseer. Daar word betoog dat die wetgewer nie die aard van navorsing, die tipes immateri\xc3\xable goedereregte wat geskep word by universiteite en die onus van voldoening, behoorlik oorweeg het nie. Ten tye van ondertekening van ‘n kontrak, is navorsing dikwels in baie ‘n vroe\xc3\xab stadium wat aansienlike ontwikkeling vereis voor enige kommersi\xc3\xable toepassing daarvan kan geskied. Daar word aangevoer dat die huidige wetgewende bestel die klem plaas op kommersialisering en die voordele wat dit vir Suid-Afrika kan bied, ten koste van internasionale navorsingsamewerking. Die outeurs betoog dat die ware kommersi\xc3\xable potensiaal van die betrokke immateri\xc3\xable goedere oorweeg en gemeet word teen die sosiale en ander voordele van internasionale navorsingsamewerking. Wysigings aan die wetgewing word voorgestel om eksplisiete en implisiete struikelblokke uit die weg te ruim en om duidelikheid, sekerheid en die konsekwente toepassing van die wetgewing te verseker.