Institutional design in deeply divided societies

by | Oct 26, 2019 | TSAR, TSAR 2019 I2

Institutional design in deeply divided societies

Authors Bertus de Villiers

ISSN: 1996-2207
Affiliations: Affiliated with the University of Johannesburg
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 2, 2019, p. 285 – 302

Abstract

INSTITUSIONELE ONTWIKKELING IN DIEP-VERDEELDE GEMEENSKAPPE: SUID-AFRIKA EN KOSOVO EN LESSE VIR GRONDWETLIKE ONTWIKKELING IN ONTLUIKENDE DEMOKRASIE\xc3\x8b — DIE KIESSTELSEL Die ontwikkeling van grondwetlike instellings vir ontluikende demokratiese stelsels word telkens gekonfronteer met die vraag of die grondwetlike instellings uitdruklik die diversiteit van die bevolking moet reflekteer? Daar is, algemeen gesproke, twee benaderings onderskeibaar. Die benadering van Lijphart staan bekend as "konsosiasie" en berus op die veronderstelling dat etniese gemeenskappe geneig is om binne hulle eie "silo" hul politieke opinie uit te spreek, mee te ding vir steun, en aspirasies uit te leef. Die gevolg is dat die grondwet ontwerp moet word sodat gemeenskappe hul eie politieke partye kan steun, maar na die verkiesing moet daar verpligte magsdeling en koalisie-vorming tussen die leiers van partye wees — sogenaamde elite-samewerking. Die benadering van Horowitz staan bekend as "integrasie" en berus op die veronderstelling dat gemeenskappe aangemoedig moet word om van meet af tydens verkiesings saam te werk. Die politieke stelsels moet dus belonings inbou vir partye wat kruis-steun vanuit verskeie gemeenskappe ontvang. Koalisie word dus nie verplig nie, maar vloei vanuit eie-belang. Die kiesstelsels van Suid-Afrika en Kosovo reflekteer hierdie twee denkskole. In Suid-Afrika berus die kiesstelsel op proporsionele verteenwoordiging. Dit stel klein partye in staat om tot die parlement verkies te word. Die politieke kultuur en dominansie van die ANC is egter sodanig dat die uitslag van verkiesings steeds grootliks deur ras bepaal word, met ongeveer 90% swart kiesers wat ANC stem, en ongeveer 90% wit kiesers wat teen die ANC stem. Die integrasie-model van Horowitz het dus nog nie in Suid-Afrika tot effektiewe koalisie-regering aanleiding gegee nie. In Kosovo bestaan die kiesstelsel uit verskanste setels vir minderhede asook ‘n algemene proporsionele stelsel. Die konsosiasie-model van Lijphart lei egter daartoe dat die etniese partye poog om etniese verdeeldheid aan te wakker ten einde hul eie steun binne die verskanste setels te maksimaliseer. Die ervaring van die twee lande toon dat die benadering van Lijphart waarskynlik geskik is vir ‘n transisie (wat lank kan duur) alvorens die demokrasie en die politieke kultuur voldoende ontwikkel is om na die model van Horowitz oor te skakel.

Justifying the limitations on the landowner’s right to exclude

by | Oct 26, 2019 | TSAR, TSAR 2019 I2

Justifying the limitations on the landowner’s right to exclude

Authors P Dhliwayo

ISSN: 1996-2207
Affiliations: Affiliated with the University of Limpopo
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 2, 2019, p. 252 – 284

Abstract

REGVERDIGING VAN DIE BEPERKINGS OP DIE GRONDEIENAAR SE UITSLUITINGSREG Die grondeienaar se uitsluitingsbevoegdheid word beperk deur wesenlike beperkings om nie-eienaars se nie-eiendomsregtelike regte wat beliggaam is in die grondwet te beskerm. Hierdie beperkings spruit direk voort uit nie-eiendomsregtelike grondwetlike regte, sonder tussentredende wetgewing, wetgewing wat effek gee aan nie-eiendomsregtelike grondwetlike regte, wetgewing wat nie effek gee aan nie-eiendomsregtelike grondwetlike regte nie en gemeenregtelike beginsels wat van toepassing is op nie-konsensuele toegangsregte. In alle gevalle waar die uitsluitingsreg beperk word, is dit belangrik om die regverdiging vir sodanige beperkings te oorweeg. In hierdie artikel word bepaal of die beperkings op die uitsluitingsreg geregverdig is. Die regverdigingsanalise mag twee tipes regverdiging behels. Die eerste tipe regverdigingsanalise oorweeg die regverdiging van ‘n spesifieke beperking op die grondeienaar se uitsluitingsreg. Met verwysing na die eerste tipe regverdigingsanalise word ondersoek wat die redes (statut\xc3\xaar of beleidsmatig) en gesag is vir die oplegging van ‘n spesifieke beperking op die uitsluitingsreg. Gewoonlik sluit die regverdigingsgronde in hierdie sin direkte verpligtings in wat spruit uit nie-eiendomsregtelike grondwetlike regte asook wetgewing en gemeenregtelike beginsels wat van toepassing is op nie-konsensuele toegangsregte. Dit is belangrik om te oorweeg hoe goed die regverdiging vir die beperking ‘n spesifieke doel dien. Die tweede tipe regverdiging is gebaseer op artikel 25(1) van die grondwet as uitgangspunt. Hierdie artikel bepaal of die effek wat die beperking het op ‘n individuele grondeienaar geregverdig is. Dit is dus noodsaaklik om te oorweeg of die uitkoms wat volg wanneer toegangsregte toegeken word aan nie-eienaars deur regswerking neerkom op ‘n arbitr\xc3\xaare ontneming van die uitsluitingsreg ingevolge artikel 25(1) van die grondwet. Indien die ontneming nie arbitr\xc3\xaar is nie, vereis dit nie artikel 25(1)-regverdiging nie. Indien die uitkoms wel geld as ‘n arbitr\xc3\xaare ontneming, is die vraag of die ontneming in ‘n bepaalde geval geregverdig kan word. Die outeur oorweeg ook of die ontneming neerkom op ‘n onteiening wat moet voldoen aan artikel 25(2) van die grondwet. Gevolglik onderneem hierdie artikel ‘n grondwetlike analise van die regverdigings vir die beperking van die grondeienaar se reg om nie-eienaars uit te sluit van die grond, met ‘n fokus op die gesag vir en die effekte van die beperking van die grondeienaar se uitsluitingsreg.

Third-party governance in plurilateral trade-related agreements in Southern Africa – overlapping jurisdictions and applicable law

by | Oct 26, 2019 | TSAR, TSAR 2019 I2

Third-party governance in plurilateral trade-related agreements in Southern Africa – overlapping jurisdictions and applicable law

Authors EC Schlemmer

ISSN: 1996-2207
Affiliations: Affiliated with the University of the Witwatersrand, Johannesburg
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 2, 2019, p. 226 – 251

Abstract

DERDE-PARTY AFDWINGING IN PLURILATERALE HANDELSVERWANTE OOREENKOMSTE IN SUIDELIKE AFRIKA — OORVLEUELENDE JURISDIKSIE EN DIE TOEPASLIKE REG Daar is ‘n merkbare toename in die sluit van handels- en meer omvangryke internasionale verdrae wat soms gesien word as ‘n teenvoeter vir die feit dat die W\xc3\xaareldhandelsorganisasie sedert sy vorming nog nie werklik daarin kon slaag om enige addisionele ooreenkomste te finaliseer nie. Elkeen van die nuwe sogenaamde plurilaterale ooreenkomste (vir doeleindes van die onderhawige bespreking verwys dit na ooreenkomste wat tussen meer as twee state gesluit word) veral binne die Afrika-konteks bevat geskilbeslegtingsmeganismes wat ten doel het om te verseker dat daar behoorlike nakoming van die verdragsverpligtinge is. In ‘n veeltal van gevalle is daar selfs meerdere geskilbeslegtingsmeganismes binne een stel verdrae en aangesien verskeie van hierdie geskilbeslegtingsmeganismes ten doel het om handelsverwante geskille te besleg, is daar ook sprake van oorvleuelende jurisdiksies. Dit is die geval binne die betrokke stel verdrae (soos onder andere die stel verdrae van die Suider-Afrikaanse Ontwikkelingsgemeenskap) maar ook met verwysing na die geskilbeslegtingsliggaam van die W\xc3\xaareldhandelsorganisasie. Hoewel die meerderheid state lede van die W\xc3\xaareldhandelsorganisasie is, gebeur dit ook dat sowel lede as nie-lede van die W\xc3\xaareldhandelsorganisasie hulself in ‘n streeksorganisasie saamvoeg of ‘n plurilaterale ooreenkoms sluit waarin daar onder andere ag geslaan word op die verpligtinge wat sommige van die partye het uit hoofde van hulle lidmaatskap van hierdie multilaterale organisasie. In die geval van geskille wat onder die jurisdiksie van sowel die multilaterale as die plurilaterale ooreenkoms kan val, word die vraag geopper na die toepaslike regsre\xc3\xabls wat aangewend moet word by die beslegting van die geskil en die uitleg van die verdrag. In hierdie bydrae word aangevoer dat indien die vertrekpunt sou wees dat die W\xc3\xaareldhandels-organisasie die sogenaamde konstitusionele raamwerk van internasionale handel daarstel, sou ‘n mens wou sien dat daar ook ‘n hi\xc3\xabrargie van die verskillende tribunale moet wees wat internasionale handelsgeskille bereg met die geskilbeslegtingsliggaam van die W\xc3\xaareldhandelsorganisasie as die finale arbiter in alle geskille. Dit kan egter nie sonder meer so aanvaar word nie aangesien daar nog state is wat nie lede van die W\xc3\xaareldhandelsorganisasie is nie. Ten einde sodanige standpunt te kan inneem, moet die partye as sodanig daarop ooreenkom. Dit is egter geykte reg dat geen staat of persoon aan verpligtinge onderworpe kan wees waarop hy nie ooreengekom het nie. Die reg erken slegs bedinge ten behoewe van derdes, maar nie ten laste van derdes nie. Slegs in daardie gevalle waar die partye by ‘n geskil ook partye by dieselfde internasionale ooreenkomste is, kan die betrokke tribunaal dit verlaat op die uitleg en toepassing van regsbeginsels deur byvoorbeeld die geskilbeslegtingsliggaam van die W\xc3\xaareldhandelsorganisasie of daardie regsre\xc3\xabls toepas. Indien dit nie die geval is nie, behoort die tribunaal dit hoegenaamd nie daaraan te steur nie. Die omgekeerde is egter ook waar. Indien die gedingspartye voor die geskilbeslegtingsliggaam van die W\xc3\xaareldhandelsorganisasie ook kontrakspartye tot ander internasionale ooreenkomste is, moet die geskilbeslegtingsliggaam van die W\xc3\xaareldhandelsorganisasie daardie re\xc3\xabls in ag neem by die beslegting van daardie geskil. Dit is boonop in ooreenstemming met artikel 31(3)(c) van die Weense Konvensie oor die Uitleg van Verdrae. In hierdie bydrae bespreek die outeur die toepassing van hierdie beginsels met verwysing na die geskilbeslegtingsliggame wat in Suidelike Afrika bestaan en die knelpunte daaromheen word uitgelig.

The dispute concerning compliance of the sectional plan of extension with the site development plan in phased sectional title developments and the possibility of deviating from the site development plan if changed circumstances make compliance impracticable

by | Oct 26, 2019 | TSAR, TSAR 2019 I2

The dispute concerning compliance of the sectional plan of extension with the site development plan in phased sectional title developments and the possibility of deviating from the site development plan if changed circumstances make compliance impracticable

Authors CG van der Merwe

ISSN: 1996-2207
Affiliations: Affiliated with the University of Stellenbosch
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 2, 2019, p. 209 – 225

Abstract

DIE GESKIL BETREFFENDE DIE OOREENSTEMMING VAN DIE DEELPLANUIT-BREIDINGSKEMA MET DIE OORSPRONKLIKE ONTWIKKELINGSPLAN IN DEELTITELONTWIKKELINGS IN FASES, EN DIE MOONTLIKHEID OM VAN DIE OORSPRONKLIKE ONTWIKKELINGSPLAN AF TE WYK INDIEN VERANDERDE OMSTANDIGHEDE DIT PRAKTIES ONDOENLIK MAAK Die eerste gedeelte van hierdie bydrae handel oor die vraag of die registrateur van aktes in ‘n fase-ontwikkeling mag weier om ‘n deelplan van uitbreiding te registreer omdat die ontwikkelaar nie kon bewys dat veranderde omstandighede aanwesig was wat voldoening aan die oorspronklike ontwikkelingsplan prakties ondoenlik gemaak het nie. Die Dolphin Whisper-saak het hierdie warboel veroorsaak deur te beslis dat die registrateur van aktes geregtig is om te weier om ‘n deelplan van uitbreiding te registreer wat afwyk van die oorspronklike ontwikkelingsplan. Dit het onder andere tot gevolg gehad dat die ontwikkelaar by die geringste afwyking van die oorspronklike ontwikkelingsplan, die hof moes nader om te bewys dat veranderde omstandighede voldoening aan die oorspronklike plan prakties ondoenlik gemaak het. Hierdie onhoudbare posisie is verander deur die uitsprake in PCL Trust, Roseparkadmin CC, Hartenbos Woonwapark CC en twee wysigings van die Deeltitelregulasies. Die enigste verpligting wat die landmeter-generaal en die registrateur van aktes tans het, is om toe te sien dat geboue van die verdere fases nie die bepaalde gedeelte van die algemene gemeenskaplike eiendom soos aangedui op die ontwikkelingsplan, oorskry nie. N\xc3\xb3g die landmeter-generaal n\xc3\xb3g die registrateur van aktes hoef die ontwikkelingsplan te ondersoek en die registrateur mag nie weier om die deelplan van uitbreiding te registreer nie. Aangesien ontwikkelingsplanne in die praktyk dikwels swak opgestel word, behoort die landmeter-generaal met behulp van die betrokke landmeter of argitek myns insiens verplig te word om toe te sien dat die ontwikkelingsplan behoorlik opgestel word. In die tweede gedeelte dui ek aan dat die Suid-Afrikaanse wetgewer die voorstel verwerp het dat afwyking van die ontwikkelingsplan deur slegs ? eenparige besluit gemagtig kan word. Ons reg bepaal steeds dat daar slegs van die ontwikkelingsplan afgewyk kan word indien veranderde omstandighede voldoening prakties ondoenlik maak. ‘n Oorsig van die regspraak dui daarop dat veral bewese veranderde huismarkomstandighede afwyking van die ontwikkelingsplan kan regverdig. Die derde gedeelte ontleed die remedies tot beskikking van deeleienaars van eenhede in die vroe\xc3\xabre fases. Di\xc3\xa9 eienaars kan die hof nader om behoorlike voldoening van die ontwikkelingsplan, of sodanige ander regshulp, insluitende skadevergoeding wat die hof gepas ag. Dit blyk dat daar ? swaar bewyslas op sodanige eienaars rus, wat die skaal laat oorslaan na die ontwikkelaar in die afweging van die belange van daardie deeleienaars en die ontwikkelaar.